Gevaren van zelfdiagnose van psychische stoornissen die moeten worden bekeken
Na het recente tumult in de Joker-film, evenals de herdenking van World Mental Health Day op 10 oktober, is de kwestie van mentale en mentale gezondheid weer breed besproken. Aan de ene kant is dit een vooruitgang, dat mensen hun bezorgdheid beginnen te tonen over gezondheid en mentale stoornissen, en zich gaan bekommeren om mensen die overleven. Maar helaas is er ook een trend om het gevoel te krijgen dat je een psychische stoornis hebt, zonder een psychiater te raadplegen. De handeling van te geloven dat men aan een aandoening of ziekte lijdt, staat bekend als: zelfdiagnose. Zelfs als je denkt dat je bepaalde psychologische symptomen vertoont, is het gevaarlijk om het zelf te diagnosticeren, omdat het niet noodzakelijkerwijs betekent dat je daadwerkelijk lijdt aan een mentale stoornis die je gelooft. 
Zelfdiagnose brengt het risico met zich mee dat u een verkeerde diagnose krijgt door niet onmiddellijk professionele hulp te zoeken en dit te doen zelfdiagnose Als hij of zij een angststoornis heeft, loopt het individu het risico de behandeling voor een aritmie-aandoening of hartritmestoornis over te slaan. Er zijn veel criteria waaraan een persoon moet voldoen om door een psychiater te worden gediagnosticeerd dat hij een bepaalde psychische stoornis heeft. Symptomen van de ene psychische stoornis, met andere psychische stoornissen, hebben ook vaak overeenkomsten. Deze actie is echter de verkeerde weg. 
Ga naar een psychiater als je denkt dat je een psychologisch probleem hebt. Hoewel het nuttig kan zijn om de symptomen te begrijpen of de resultaten van de quiz te tonen, mag de diagnose alleen door experts worden gesteld. Omdat psychologen en psychiaters inderdaad competent zijn, kennis hebben en een reeks trainingen hebben gevolgd om iemands mentale toestand te begrijpen. Bovendien zijn ze objectiever in het onderzoeken van de problemen die je dwars zitten. [[Gerelateerd artikel]]
Wat is zelfdiagnose?
Zelfdiagnose is een poging om zelf een diagnose te stellen op basis van informatie die onafhankelijk is verkregen van onprofessionele bronnen, zoals vrienden of familie, zelfs ervaringen uit het verleden. In feite kan zelfdiagnose alleen worden vastgesteld door professioneel medisch personeel. Het proces naar de juiste diagnose is erg moeilijk, zelfs wanneer u twee verschillende artsen raadpleegt, zijn de resultaten niet noodzakelijk hetzelfde. De diagnose moet worden gesteld op basis van uw symptomen, klachten, medische geschiedenis en andere factoren. Bij zelfdiagnose concludeer je vaak een lichamelijk of psychisch gezondheidsprobleem met de informatie die je hebt.Gevaar zelfdiagnose aan psychische stoornissen die niet noodzakelijkerwijs worden ervaren
Er zijn tenminste twee nadelen en gevaren: zelfdiagnose tot psychische stoornissen, die u misschien niet noodzakelijkerwijs ervaart. Bij beide gevaren loopt u het risico een verkeerde diagnose (verkeerde diagnose) te stellen, evenals een verkeerde behandeling.1. Risico op verkeerde diagnose
Het eerste gevaar is het risico van een verkeerde diagnose, wat een negatief effect op jezelf zal hebben. Er is bijvoorbeeld iemand die dat doet zelfdiagnose dat hij lijdt aan een angststoornis. Als hij de hulp van een arts wil zoeken, is er zelfs een andere mogelijkheid in de vorm van fysieke symptomen die hij ervaart. Het kan zijn, wat hij ervoer was geen mentale stoornis, maar een lichamelijke ziekte die behandeld moest worden, zoals een hartritmestoornis.
Zelfdiagnose brengt het risico met zich mee dat u een verkeerde diagnose krijgt door niet onmiddellijk professionele hulp te zoeken en dit te doen zelfdiagnose Als hij of zij een angststoornis heeft, loopt het individu het risico de behandeling voor een aritmie-aandoening of hartritmestoornis over te slaan. Er zijn veel criteria waaraan een persoon moet voldoen om door een psychiater te worden gediagnosticeerd dat hij een bepaalde psychische stoornis heeft. Symptomen van de ene psychische stoornis, met andere psychische stoornissen, hebben ook vaak overeenkomsten. Deze actie is echter de verkeerde weg. 2. Risico op fouten bij de behandeling
Het tweede gevaar is het risico dat je verkeerd omgaat met de manier waarop je omgaat met afleidingen, die je misschien niet echt ervaart. U loopt bijvoorbeeld het risico illegale drugs te gebruiken. Deze medicijnen kunnen, behalve dat ze illegaal zijn, ook bijwerkingen, interacties tussen geneesmiddelen, fouten in de manier waarop ze worden ingenomen en zelfs dosisfouten veroorzaken. U mag ook geen medicijnen van anderen gebruiken, die niet door iedereen ingenomen kunnen worden. Eén type medicijn is misschien veilig voor uw collega's, maar dat hoeft niet per se voor u te gelden. Gebruik het medicijn niet zonder de instructies van een arts. Niet alleen dat, het is ook gevaarlijk zelfdiagnose een andere is om je het raadplegen van een psychiater uit te stellen en de meest geschikte behandeling te krijgen. Volgens experts doen zelfdiagnose en geloven dat je aan een bepaalde psychische stoornis lijdt, helpt je niet om te herstellen. Integendeel, deze actie loopt het risico uw mentale toestand te verslechteren.Zoek hulp van een arts als u symptomen van bepaalde psychische stoornissen ervaart
De overvloed aan informatie op internet, zoals symptomen van bepaalde psychische stoornissen, quizzen over geestelijke gezondheid of informatie over medicijnen voor psychische aandoeningen, kan alleen dienen als referentie voor een psycholoog of psychiater.
Ga naar een psychiater als je denkt dat je een psychologisch probleem hebt. Hoewel het nuttig kan zijn om de symptomen te begrijpen of de resultaten van de quiz te tonen, mag de diagnose alleen door experts worden gesteld. Omdat psychologen en psychiaters inderdaad competent zijn, kennis hebben en een reeks trainingen hebben gevolgd om iemands mentale toestand te begrijpen. Bovendien zijn ze objectiever in het onderzoeken van de problemen die je dwars zitten. [[Gerelateerd artikel]] 
