Rennen voor de realiteit is een psychische stoornis, echt waar?
Iedereen maakt fouten, want niemand is perfect. Het verschil is de reactie na het maken van die fout; Wil je toegeven dat je fout zit of geef je het niet eens toe, zodat je wegloopt voor verantwoordelijkheid. Het is belangrijk om te weten dat het weglopen van verantwoordelijkheid na het maken van een fout duidt op een zwakke "psychologische constitutie". Wat is de verklaring?
Weglopen van de realiteit, blijkt een psychische stoornis te zijn
Als iemand een zwak psychologisch gestel heeft, is dat een teken, toegeven dat hij ongelijk heeft, is een 'gevaarlijke' zaak en kan zijn ego bedreigen. Sterker nog, hij voelde dat hij het niet kon tolereren. Bovendien kan het accepteren van het feit dat hij een fout heeft gemaakt zijn psychologische toestand vernietigen. Mensen met deze psychische stoornis hebben de neiging weg te lopen voor verantwoordelijkheid en de feiten in hun hersenen te veranderen, om zich onschuldig te voelen. Sterker nog, mensen die weglopen voor verantwoordelijkheid en hun fouten niet willen accepteren, zullen terugvechten en ontkennen als anderen hen blijven aansporen om verantwoordelijkheid te nemen of hun fouten toe te geven. Psychologisch zijn ze kwetsbaar, ook al lijken ze erg standvastig in hun zelfverdedigingshouding. Houd in gedachten dat psychologische kwetsbaarheid geen teken is van zelfkracht, maar een zwakte. Omdat het niet hun wil is om zichzelf te verdedigen tegen fouten. Het werd gedwongen te doen, om alleen het ego te beschermen. Laat staan dat zij, psychisch gezonde individuen, zich soms slecht voelen als ze fouten moeten toegeven, maar dat kan ga verder en vergeet de fout, en probeer hard om het niet te herhalen. Bij mensen met psychische kwetsbaarheid ligt dat echter anders.Waarom is het zo moeilijk om fouten toe te geven?
Misschien heb je je afgevraagd waarom het zo moeilijk is om fouten toe te geven en verantwoordelijkheid te nemen voor het 'betalen voor' fouten? Carol Tavris, een psycholoog die het boek schreef “Er zijn fouten gemaakt (Maar niet door Me)”, bewerend dat het een cognitieve dissonantie is. Deze aandoening is de stress die je voelt wanneer je een krachtig standpunt inneemt tegen twee tegenstrijdige gedachten, overtuigingen, meningen of attitudes. Om dit te overwinnen, hebben mensen ook de neiging om fouten niet toe te geven en weg te lopen voor verantwoordelijkheid. Heb je ooit het gevoel gehad dat zelfconcepten als "ik ben slim", "ik ben goed" en "ik geloof dat dit waar is", worden bedreigd door bewijs dat bewijst dat je iets onintelligents hebt gedaan of iemand hebt behandeld met een slechte houding? Dat is cognitieve dissonantie. Dissonantie kan ongemakkelijk zijn. Dat is de oorzaak van zelfverdediging wanneer iemand een fout maakt en wegloopt voor verantwoordelijkheid.Hoe deze mentale stoornis te "genezen"?
Wanneer u of iemand in uw naaste deze psychische stoornis heeft, zijn er tal van redenen die het toegeven van uw fouten gemakkelijker kunnen maken, zoals de volgende.Geef fouten toe
Door je fout toe te geven en je te verontschuldigen, totdat je eindelijk de verantwoordelijkheid neemt, kun je de communicatie met de mensen die gewond zijn geraakt verbeteren.spijt tonen
Je kunt je spijt betuigen, zodat je hart meer opgelucht voelt.Weet wat goed en fout is
Bespreek wat er mis en goed is, met de mensen die schade hebben opgelopen, zodat je jezelf kunt verbeteren.Leer van fouten
Zoek naar manieren en leer om te gaan met verschillende situaties, zodat fouten niet opnieuw worden gemaakt.