cultureaftercomputation.com

Dengue hemorragische koorts (DHF) is een wereldwijd gezondheidsprobleem. Deze infectie wordt overgedragen via de beet van een vector of een tussenpersoon, zoals een mug Aedes aegypti (Stegomiya aegypti) en Aedes albopictus (Stegomiya albopctus). Deze ziekte is geclassificeerd als gevaarlijk omdat het de dood kan veroorzaken als het niet wordt behandeld. Er is bijna 1 procent van de sterfgevallen als gevolg van DHF. Er zijn verschillende speciale kenmerken en kenmerken van muggen die dengue verspreiden, waaronder:

• Zwarte kleur met witte vlekken op het lichaam en de benen.
• Wonen en broeden in huis en omgeving. Bijvoorbeeld in de badkuip, potten, trommels, blikken, oude banden, potten voor waterplanten of drinkplaatsen voor vogels.
• Zit op hangende kleding, muskietennetten en op een donkere en vochtige plaats.
• Overdag bijten.
• Het vermogen om te vliegen is ongeveer 100 meter.

Naast muggen als tussenpersoon zijn er ook verschillende externe factoren die een rol spelen bij de verspreiding van dengue hemorragische koorts. Deze factoren, zoals luchttemperatuur, vochtigheid en regenval. De toename van regenval, vooral tijdens de overgang van het droge seizoen naar het regenseizoen, zou een effect hebben op de toename van gevallen van knokkelkoorts.

Het verloop van dengue hemorragische koorts

Het verloop van dengue hemorragische koorts bestaat uit drie fasen, namelijk de koortsfase, de kritieke fase en de genezingsfase. De koortsfase treedt op in de eerste 1-2 dagen van de ziekte, tijdens welke hoge koorts toeneemt. De kritieke fase vindt plaats tegen het einde van de koortsfase tussen dag 3-7. In deze fase vindt de piek van plasmalekkage plaats, zodat de patiënt hypovolemische shock (dengue-shocksyndroom) kan ervaren. Waakzaamheid bij het anticiperen op de mogelijkheid van shock, namelijk door het herkennen van de tekenen en symptomen die aan shock voorafgaan.Waarschuwingstekens), wordt later uitgelegd. In de kritieke fase is er ook een snelle en progressieve afname van het aantal bloedplaatjes. De afname kan oplopen tot onder 100.000 cellen/mm3, evenals een toename van de hematocriet boven het normale aantal. Deze verhoging van de hematocrietwaarde wordt over het algemeen voorafgegaan door leukopenie (laag aantal witte bloedcellen).

Klinische symptomen die patiënten met dengue hemorragische koorts kunnen vertonen

Symptomen van dengue-virusinfectie zijn erg breed en kunnen asymptomatisch (asymptomatisch) zijn. Bovendien is de koorts die kinderen ervaren soms ook niet typisch en moeilijk te onderscheiden van andere virale infecties. De verspreiding van denguevirusinfectie volgens WHO 2011 is momenteel onderverdeeld in atypische koorts (viraal syndroom), denguekoorts, dengue hemorragische koorts (DHF) met plasmalekkage, evenals ongebruikelijke symptomen of manifestaties.uitgebreid dengue-syndroom).

1. Dengue hemorragische koorts

Enkele van de klinische symptomen die kinderen kunnen vertonen bij dengue hemorragische koorts, namelijk:

• Plotselinge hoge koorts, die tussen de 2-7 dagen aanhoudt.
• rood gezicht
• Anorexia (wil niet eten)
• Myalgie (spierpijn)
• Artralgie (gewrichtspijn).
• Maagzuur
• Misselijkheid en overgeven.

2. Dengue hemorragische koorts met plasmalekkage

Bij dengue hemorragische koorts treedt plasmalekkage klinisch op in de vorm van een pleurale effusie (vocht in de ruimte buiten de longen). Als de plasmalekkage ernstiger is, kan ascites (vocht in de buikholte) worden gevonden. Symptomen van bloedingen kunnen een positieve tourniquettest zijn, evenals rode vlekken op de handen en voeten. Neusbloedingen en bloedend tandvlees worden soms ook gevonden. Bij laboratoriumonderzoek van deze aandoening zal het aantal leukocyten dalen tot onder 4000/mm3, een daling van het aantal bloedplaatjes tot onder 100.000/mm3, kan er een verhoging van SGOT/SGPT zijn en zal hemoconcentratie optreden (een verhoging van de hematocriet boven 20% ). Wanneer er een schok optreedt, compenseert het lichaam eerst (gecompenseerde schok). Als deze mechanismen echter niet werken, zal de patiënt in een gedecompenseerde (niet-gecompenseerde) shock terechtkomen. Patiënten kunnen klachten krijgen van koude handen en voeten, lage bloeddruk, minder plassen en de toestand van de patiënt is zwak en lethargisch.

3. Ongewone DHF-klachten (uitgebreid dengue-syndroom)

Dengue hemorragische koorts kan ongebruikelijke klachten hebben. Symptomen van deze aandoening kunnen betrekking hebben op organen, zoals de lever, de nieren, de hersenen of het hart, die verband houden met dengue-infectie. Andere ongebruikelijke klinische symptomen zijn onder meer bewustzijnsverlies, hevig bloeden, meerdere infecties, nierafwijkingen en hartspierinfecties.

Gevaarstekens om te anticiperen op de mogelijkheid van shock in DHF

Klinische symptomen:

• Koorts daalt, maar de toestand van het kind verslechtert
• Pijn in de maag
• Overgeven dat niet weggaat
• Lethargie of rusteloos voelen
• Bloeden in de mond
• Uitbreiding van het hart
• Vloeistofophoping
• Oligurie (verminderde frequentie van urineren).

Laboratorium teken:

• Verhoogd hematocrietniveau samen met een snelle afname van het aantal bloedplaatjes
• Hoge initiële hematocriet.

Hoe diagnosticeren artsen dengue hemorragische koortsinfectie?

Hier zijn enkele acties die artsen zullen ondernemen om dengue-infectie te diagnosticeren:

• Virusisolatie. Kan alleen worden gedaan in grote laboratoria, voornamelijk gedaan voor onderzoeksdoeleinden).
• Virale nucleïnezuurdetectie/PCR. Kan alleen worden gedaan in grote laboratoria met moleculair-biologische apparatuur. Bovendien zijn de kosten vrij duur.
• Detectie van virale antigenen. NS1-test voor dengue-virusantigeen. Deze test heeft een hoge gevoeligheidswaarde op dag 1-2 en neemt af totdat deze na dag 5 verdwijnt.
• Serum immuunrespons detectie. Een daarvan is serologisch onderzoek van IgM en IgG-antidengue. IgM verschijnt op dag 5 en verdwijnt na 90 dagen. IgG verschijnt langzamer, maar bij secundaire infectie verschijnt het sneller en houdt het langer aan in het serum.

De criteria voor klinische diagnose van dengue hemorragische koorts (koorts die gepaard gaat met twee of meer klinische manifestaties), namelijk:

• Koorts 2-7 dagen die plotseling, hoog en aanhoudend optreden.
• Plasmalekkage, gekenmerkt door een toename van hematocriet boven 20 procent, ophoping van vocht in de buikholte (ascites), ophoping van vocht in de membranen van de longen (pleurale effusie), lage niveaus van albumine in het bloedserum (hypoalbumine), en een laag eiwitgehalte in het bloed (hypoproteïnemie).
• Trombocytopenie <100.000/mm3.
• Vergroting van het hart.
• Hoofdpijn, spierpijn, gewrichtspijn en pijn achter de ogen.
• DHF-gevallen worden gevonden in de school- of thuisomgeving.

DHF patiëntenzorg

DHF-patiënten worden poliklinisch behandeld met symptomatische behandeling (symptomen), in de vorm van antipyretica (koortsgeneesmiddelen) zoals paracetamol, die elke 4-6 uur kan worden herhaald als u koorts heeft. Pogingen om koorts te verminderen met fysieke methoden zoals kompressen zijn toegestaan, de aanbevolen methode is warme kompressen. Ook wordt kinderen aangeraden voldoende te drinken. Het is oké om water te drinken, maar het is beter om vloeistoffen te gebruiken die elektrolyten bevatten, zoals vruchtensap en ORS. Patiënten moeten de controle behouden om hun toestand over te brengen. Doe het desnoods elke dag. De patiënt moet onmiddellijk naar het ziekenhuis worden gebracht als een of meer van de volgende aandoeningen worden gevonden:

• Als de koorts daalt, verslechtert de toestand van het kind
• Pijn in de maag die erg pijnlijk aanvoelt
• Constant braken
• Handen en voeten voelen koud en vochtig aan
• Lethargie of zich rusteloos en chagrijnig voelen
• Zwak
• Bloeden (bijvoorbeeld neusbloedingen, zwarte ontlasting of zwart braaksel)
• Moeilijk om te ademen
• Niet langer dan 4-6 uur plassen
• aanvallen.

Een snelle en passende behandeling kan het risico op invaliditeit en overlijden bij DHF-patiënten verminderen. DHF-behandeling is symptomatisch en ondersteunend.

• Ondersteunende therapie namelijk vloeistofvervanging, wat de belangrijkste methode is bij het beheer van DHF. Vloeistofvervanging wordt gedaan om shock bij patiënten te voorkomen.
• Symptomatische therapie voornamelijk gegeven voor het comfort van de patiënt, zoals het geven van antipyretica (koortsmedicijnen) en rust. Koortsmedicijn kan in de vorm van paracetamol zijn als de temperatuur hoger is dan 38 ° C met een interval van 4-6 uur. Geef een warm kompres. Bovendien, als de patiënt nog kan drinken, wordt aanbevolen om voldoende te drinken, vooral drinkvloeistoffen die elektrolyten bevatten.

Criteria voor het genezen van kinderen met knokkelkoorts

Nadat het kind goede zorg heeft gekregen, hoopt men dat het tekenen van herstel zal vertonen. De genezingsfase vindt plaats na het doorlopen van een kritieke fase die ongeveer 24-48 uur duurt. In deze fase is er een proces van reabsorptie (retour) van vloeistof uit de extravasculaire ruimte (buiten de bloedvaten) in de intravasculaire ruimte (in de bloedvaten), en dit proces vindt geleidelijk plaats gedurende de volgende 48-72 uur. De algemene toestand en eetlust van het kind zullen verbeteren, en sommige patiënten kunnen een herstellende uitslag (roodachtige uitslag op de handen of voeten) krijgen. Enkele van de criteria voor herstel van kinderen, namelijk:

• Polsslag, bloeddruk en ademhalingsfrequentie worden stabiel
• Lichaamstemperatuur wordt normaal
• Geen bloeding, zowel uitwendig als inwendig
• Verbeterde eetlust
• Er werd geen braken of buikpijn gevonden
• Genoeg urinevolume
• Hematocrietniveau is stabiel op basaal niveau
• Herstellende uitslag, gevonden in 20-30% van de gevallen.

De arts kan de patiënt in het ziekenhuis naar huis laten gaan, als hij de volgende voortgang en ontwikkelingen laat zien:

• Geen koorts gedurende ten minste 24 uur zonder antipyretische therapie
• Verbeterde eetlust
• Duidelijke klinische verbetering
• Voldoende hoeveelheid urine
• Ten minste 2-3 dagen nadat de schok is verdwenen
• Er wordt geen ademnood als gevolg van pleurale effusie of ascites gezien
• Aantal bloedplaatjes boven 50.000/mm3.

Hoe dengue hemorragische koorts voorkomen?

Vaccinatie kan worden gedaan om dengue hemorragische koorts te voorkomen. Het denguevaccin circuleert sinds september 2019 en wordt gegeven aan kinderen van 9-16 jaar. Het vaccin wordt driemaal gegeven met een tussenpoos van 6 maanden, en bij voorkeur voor patiënten die eerder een dengue-virusinfectie hebben gehad (geen primaire infectie, zoals blijkt uit een positieve IgG-test). Naast vaccins kunt u ook een gezonde levensstijl aannemen, waarmee u thuis en in uw gezin kunt beginnen. Sommige gewoonten die knokkelkoorts kunnen helpen voorkomen, zijn onder meer:

• Houd de huislucht koel en koel. Koude lucht kan het huis tegen muggen houden, vooral 's nachts.
• Vermijd buitenshuis in de vroege ochtend, schemering of avond. Omdat er op deze tijden veel muggen buiten de kamer zijn.
• Gebruik beschermende kleding. Als je in een gebied bent met veel muggen, draag dan shirts met lange mouwen, een lange broek, sokken en schoenen.
• Gebruik muggenspray. Verminder de plaatsen die muggen leuk vinden. Muggen die het dengue-virus dragen, leven meestal in en rond woningen, broeden in stilstaand water, zoals op autobanden. Het uitroeien van muggennesten kan met het 3M plus principe, namelijk:
  • Leeg en schrob de wanden van waterreservoirs, zoals badkuipen of toiletten, minstens één keer per week.
  • Sluit het waterreservoir goed af (watervat, waterreservoir of vat).
  • Begraaf of recycle gebruikte voorwerpen die regenwater kunnen opvangen.

Andere manieren om muggen uit te roeien, waaronder:

• Verander een keer per week bloemenvaaswater of vogeldrank
• Larven killer powder geven (verminderen) volgens de regels
• Hang geen kleding binnen of buiten de kamer
• Gooi het resterende water in de dispenser.

Meld als je een geval van knokkelkoorts ziet

Dengue-koorts is een van de infectieziekten die uitbraken kunnen veroorzaken. In overeenstemming met wet nr. 4 van 1984 betreffende uitbraken van infectieziekten en regelgeving van de minister van Volksgezondheid nr. 560 van 1989, als u een geval van DHF vindt, moet u dit binnen 24 uur melden. Afhankelijk van de woonplaats van de patiënt worden meldingen gedaan aan het plaatselijke gezondheidscentrum. Auteur:

dr. Ferry Hadinata, M.Ked (Ped), Sp.A

Kinderarts

Azra Ziekenhuis Bogor