cultureaftercomputation.com

Heb je de gewoonte om op je lippen te bijten? Op je lippen bijten is een van de meest voorkomende manieren waarop mensen angst ervaren of wanneer ze nerveus zijn. Bij sommige mensen kan lipbijten een gewoonte worden die een slechte invloed heeft op het dagelijks leven. Mensen met deze nerveuze gewoonte kunnen bijvoorbeeld pijnlijke zweren en roodheid van de lippen ervaren. Helaas zijn veel mensen die het doen zich niet bewust van de gevaren die uit deze gewoonte kunnen voortvloeien. In feite zijn er niet weinigen die het als iets middelmatigs en niet riskant beschouwen. [[Gerelateerd artikel]]

Is het gevaarlijk om vaak op je lippen te bijten als je nerveus of angstig bent?

Lipbijten wordt vaak gedaan wanneer iemand nerveus, angstig of zelfs gestrest is. Eigenlijk is vaak op je lippen bijten niet iets om je zorgen over te maken en is het niet gevaarlijk. Wanneer mensen die deze gewoonten toepassen ze echter niet kunnen beheersen, kunnen ze leiden tot repetitief lichaamsgericht gedrag dat bekend staat als aandoeningen lichaamsgericht repetitief gedrag (BFRB). BFRB is anders dan iemand die slechts af en toe lipbijtgedrag vertoont. Bij mensen met BFRB zorgt het gedrag ervoor dat hij zich depressief voelt of als gevolg van de stoornis. Chronisch lipbijten is een voorbeeld van BFRB-gedrag. De aandoening verwijst naar gedrag dat bewust en herhaaldelijk wordt uitgevoerd, zoals de gewoonte om de huid, het haar of de nagels te beschadigen. BFRB kan optreden als een situatie waarin een persoon zich angstig, nerveus of ongemakkelijk kan voelen. Mensen met BFRB denken dat repetitief gedrag verlichting kan bieden van pijnlijke emoties. Er zijn echter nog steeds weinig onderzoeken die geloven dat lipbijten een BFRB-aandoening is. De meeste BFRB-onderzoekscases richten zich op de drie meest voorkomende gewoonten, namelijk:

• Haartrekken of trichotillomanie
• De huid plukken of ontvelling
• Nagelbijten of onycofagie

De gewoonte om op de lippen te bijten vanwege bepaalde fysieke omstandigheden

Naast psychische aandoeningen kunnen lipbijtgewoonten ook worden veroorzaakt door fysieke omstandigheden. Lichamelijke omstandigheden kunnen ertoe leiden dat iemand op zijn lip bijt wanneer hij zijn mond gebruikt om te praten of te kauwen. Oorzaken van lipbijten zijn gebaseerd op fysieke omstandigheden, waaronder:

• Tanduitlijningsproblemen, ook bekend als malocclusie. Dit bevat overbeet en onderbeet die tanddichtheid kan veroorzaken. Deze aandoening zorgt ervoor dat je vaker op je lippen bijt.
• Temporomandibulaire stoornis of TMD, een aandoening die pijn en disfunctie veroorzaakt bij TMD. Het kaakgewricht is het gewricht dat je onderkaak met je schedel verbindt. Hierdoor kunnen mensen per ongeluk op hun lippen bijten.

Naast lipbijten, zullen mensen met malocclusie of TMD vaak op hun lippen, wangen of tong bijten. Deze aandoening kan worden verholpen door een tandarts te raadplegen. De tandarts kan een behandeling geven, zoals het plaatsen van een beugel of het verwijderen van een of meer tanden. Als de gewoonte om op de lippen te bijten echter chronisch genoeg is en behoorlijk verontrustend aanvoelt, moet u onmiddellijk uw arts raadplegen om de exacte oorzaak te achterhalen. [[Gerelateerd artikel]]

Hoe om te gaan met chronische lipbijtgewoonten?

Lipbijtgedrag kan op verschillende manieren worden behandeld, afhankelijk van de oorzaak van het gedrag. Als dit gedrag ontstaat door een stoornis in het gebit, moet het probleem worden overlegd met een tandarts. Ondertussen, als het te wijten is aan psychologische factoren, kan counseling of gedragstherapie het antwoord zijn. Hier zijn enkele soorten therapie die kunnen worden gedaan om chronische lipbijtgewoonten te overwinnen.

1. Cognitieve gedragstherapie

Mensen met BFRB kunnen worden behandeld met cognitieve gedragstherapie of cognitieve gedragstherapie (CGT). Cognitieve gedragstherapie is een stapsgewijze benadering die zich richt op specifieke gedragsveranderingen door de oorzaken ervan te identificeren. Daarnaast leert deze therapie ook vaardigheden die iemand kunnen helpen zijn gedrag en gedachten in de toekomst te veranderen.

2. Gewoonteomkeertraining (HST)

Gewoonteomkeertraining (HST) of gewoonteomkeringstherapie is een type CGT-therapie waarvan wordt aangenomen dat het effectief is voor patiënten met herhaald lipbijtgedrag. Er zijn drie belangrijke stappen bij het uitvoeren van HST-therapie, waaronder:

• Doe therapie door het bewustzijn te vergroten, zodat mensen aandacht besteden aan je lipbijtgewoonten
• De tegenovergestelde reactie creëren, wat een andere actie is die een persoon kan uitvoeren wanneer ze de drang voelen om op hun lip te bijten
• Zorg voor sociale steun, die u kan helpen de gewoonte om angstig of nerveus te zijn te overwinnen

3. Dialectische gedragstherapie (DBT)

Dialectische gedragstherapie (DBT) is een andere therapeutische optie die wordt gebruikt om BFRB te behandelen, inclusief lipbijten. Mensen met BFRB's hebben mogelijk hulp nodig bij het reguleren van emoties, zoals angst. Deze therapie kan ook nuttig zijn voor het behandelen van de oorzaken van repetitief lichaamsgericht gedrag. Sommige aspecten die worden benadrukt in DGT-therapie zijn aandacht, druktolerantie, emotionele regulatie en interpersoonlijke effectiviteit.

4. Medicijnen

In feite zijn er geen specifieke medicijnen om de aandoening BFRB te behandelen. CGT en HST-therapie worden als effectiever beschouwd dan het gebruik van medicijnen. Sommige patiënten nemen echter ook antidepressiva en anti-obsessieve medicijnen, zoals: clomipramine of selectieve serotonineheropnameremmer (SSRI's). Voordat u besluit medicatie te nemen, moet u eerst een psychiater raadplegen om de juiste medicijnkeuze te krijgen.

Aantekeningen van SehatQ

Lipbijten wordt vaak gedaan wanneer iemand nerveus of angstig is. Deze toestand is eigenlijk niets om je zorgen over te maken. Als uw gewoonte om op de lippen te bijten uw activiteiten echter verstoort en uw kwaliteit van leven verlaagt, probeer dit dan te bespreken met een psycholoog, psychiater of hulpverlener. Deskundigen zullen helpen de oorzaak te identificeren en een passende behandeling te bieden.