cultureaftercomputation.com

Heterochromie is een aandoening waarbij een persoon een andere kleur van de pupilrand heeft tussen het ene oog en het andere. Gewoonlijk heeft één oog een gouden schaduw aan de rand van de pupil en het midden van de iris. Terwijl het andere oog een kleur heeft die de originele kleur van zijn ogen is. Heterochromie is een zeldzame en over het algemeen goedaardige aandoening. In de overgrote meerderheid van de gevallen zullen mensen met heterochromie geen visuele stoornissen of gezondheidscomplicaties ervaren.

Type heterochromie

In de grote paraplu van heterochromie zijn er verschillende soorten aandoeningen, zoals:

• Volledige heterochromie

Mensen met volledige heterochromie hebben totaal verschillende oogkleuren. Het ene oog is bijvoorbeeld bruin, terwijl het andere oog groen is.

• centrale heterochromie

Dit type heterochromie heeft invloed op het gebied rond de pupil. Elk oog heeft een andere kleur aan de omtrek van de pupil. Over het algemeen is de omtrek van de pupil wit, terwijl de binnenkant een andere kleur heeft.

• Segmentale heterochromie

Vergelijkbaar met centrale heterochromie, maar kleurverschil wordt niet gezien in het perifere gebied van de pupil. Heterochromie komt voor in het grootste deel van de iris. Dit type heterochromie kan in één of beide ogen tegelijk voorkomen. De vorm van dit kleurverschil is over het algemeen onregelmatig en niet cirkelvormig. [[Gerelateerd artikel]]

Melanine en oogkleur

De oorzaak van heterochromie hangt nauw samen met de correlatie tussen melanine en oogkleur. Melanine is het pigment dat de huid en het haar van een persoon hun kleur geeft. Daarnaast bepaalt melanine ook de kleur van iemands ogen. Mensen met een lichte oogkleur hebben minder pigment dan mensen met een donkere oogkleur. Wanneer een persoon heterochromie heeft, varieert de hoeveelheid melanine in het oog. Daarom verschijnen er in bepaalde delen van het oog verschillende kleuren. De oorzaak van deze variatie is niet bekend.

Oorzaken van heterochromie

Centrale heterochromie kan vanaf de geboorte worden gezien, zelfs bij iemand die geen heterochromie-afstamming heeft. Zelfs als het optreedt als gevolg van een genetische mutatie, is het goedaardig en niet geassocieerd met een bepaalde ziekte. De meeste gevallen vereisen geen behandeling of diagnose omdat het geen effect heeft op het gezichtsvermogen. Kinderen geboren met heterochromie mogen geen symptomen ervaren. Interessant is dat dieren ook heterochromie kunnen ervaren. Dit genetische fenomeen komt vaak voor bij honden of katten. Naast aangeboren zijn, kunnen sommige mensen ook heterochromie hebben vanwege aandoeningen zoals:

• Letsel aan het oog
• Oogontsteking
• Oogbloeding
• Iris tumor
• Oogchirurgie
• syndroom van Horner
• suikerziekte
• Pigment dat vrijkomt in het oog (pigmentdispersiesyndroom)
• Chediak-Higashi Sindrom-syndroom
• glaucoom medicatie

Bovendien kunnen glaucoommedicijnen die prostaglandine-analogen bevatten (latanoprost) kan oogverkleuring tot 33% veroorzaken. Vooral als deze druppels langer dan 5 jaar worden gebruikt. Dit type niet-aangeboren heterochromie vereist een gedetailleerd onderzoek door een oogarts om eventuele begeleidende abnormale aandoeningen te controleren. [[Gerelateerd artikel]]

Aantekeningen van SehatQ

Het is heel gemakkelijk om heterochromie te detecteren door naar de kleur van iemands ogen te kijken. Als het kleurverschil maar klein is, wordt enige heterochromie gedetecteerd bij bepaalde belichting of bij het fotograferen. Om de exacte oorzaak van heterochromie te bepalen, zal de arts een uitgebreid oogonderzoek uitvoeren, inclusief visuele tests, pupilonderzoek, oogzenuw en oogdruk. Daarnaast zal de arts ook voorstellen: optische coherentie tomografie (OCT) is een niet-invasieve scan om de dikte van het netvlies te bepalen die mogelijk verband houdt met de gevonden iris-/pupilafwijkingen. Als de uitslag van het onderzoek niets abnormaals laat zien, is er geen specifieke behandeling nodig. Aan de andere kant, als heterochromie optreedt als gevolg van trauma of andere medische aandoeningen, moet de behandeling worden gegeven op basis van de oorzaak.